Het beheer van stadsfinanciën lijkt op het beheer van het gezinsbudget. Je moet het doen met de inkomsten die je hebt. Zoals een gezin geld moet voorzien voor bijvoorbeeld wonen, eten en kledij, zo moet ook de stad haar budget verdelen over verschillende beleidsdomeinen.

Elk van die domeinen heeft een eigen budget. We konden de voorbije 6 jaar samen meer dan een half miljard investeren. Het exploitatiebudget (lonen, werkingskosten, aflossen van leningen en subsidies) bedroeg ruim 700 miljoen euro per jaar.

De voorbije 10 jaar zijn we er in geslaagd meer dan 150 miljoen euro opzij te zetten. De helft van deze spaarpot wordt gebruikt om ervoor te zorgen dat we de komende 30 jaar de pensioenen van het stadspersoneel kunnen betalen, de andere helft is een appeltje voor de dorst. Sparen in goede tijden, om reserves te hebben in crisistijd, zo hoort een goed financieel beleid te zijn. Intussen heeft Gent ook de laagste belastingen van alle Vlaamse steden. De stad leent bovendien alleen maar geld om investeringen te doen (zoals een gezin leent om bijvoorbeeld een huis te kopen), en niet om lopende tekorten te dekken. De schuldpositie van Gent is dan ook zeer gezond.