Op 1 september stelde Martine Verhoeve in de raad een vraag over provinciale onderwijsinstellingen en ventilatiesysteem.

Hoe efficiënt beoordeelt de deputatie het plaatsen van/de geplaatste CO2-meters in klaslokalen?  Die beperken zich tot de vaststelling van een bereikt alarmerend peil… Welke remedies worden op dat ogenblik voorgestaan en zijn die afdoende?  Dat de luchtkwaliteit niet goed is – hoe kan het anders gelet op de bezetting – is een gekend gegeven, dat het openen van tegenover elkaar liggende ramen, voorzover die er al zijn, niet evident is, dat een telkenmale onderbreken van lessen niet direct haalbaar is, dat klassen elkaar zullen storen bij open ramen en deuren….Noem maar op.

Experten stellen dat deze meters weliswaar goedbedoeld zijn, maar dat investeren in luchtfilters en ventilatiesystemen meer zoden aan de dijk brengen en een oplossing bieden voor het probleem.  In nieuwbouw zal daarmee wel rekening gehouden worden want verplicht, maar wat met de bestaande gebouwen?  Zijn er investeringsplannen om ook die gebouwen aan te pakken, eventueel voorlopig met luchtfilters?  Bestaat er een overzicht van wat waar moet gebeuren? Is gebruik gemaakt van de daarvoor gecreëerde versnelde subsidiëringsprocedure en zo ja, in welke mate?  Zijn er berekeningen gemaakt omtrent de totale investeringskost per school?  Graag duiding over de aanpak van de problematiek door de deputatie.