Naar aanleiding van de nieuwe coronamaatregelen hield onze fractievoorzitter Stephanie D'Hose tijdens de gemeenteraad van 19 oktober een tussenkomst met een boodschap aan alle Gentenaars.

Collega’s,

We zijn in oorlog.

Het is aan de frontlijn van die oorlog eigenlijk nooit rustig geweest. Een tijdelijk staakt-het-vuren tijdens het begin van de zomer deed anders vermoeden maar het virus is zijn dodelijke tocht nooit gestopt.

We moeten het opnemen tegen een bijzonder doeltreffende vijand. Een onzichtbare vijand die niets of niemand ontziet.

Dat maakt het bestrijden ervan bijzonder moeilijk.

Dat maakt beslissingen nemen in deze strijd bijzonder moeilijk. En vaak voelen die beslissingen onrechtvaardig aan. We zijn ons daar erg van bewust.

De sluiting van de horeca is een erg bittere pil om te slikken. Vooral omdat die sector de afgelopen maanden zo hard gewerkt heeft.

Om haar verantwoordelijkheid te nemen.

Om de veiligheid van klanten en personeel te vrijwaren.

Dat zij opnieuw getroffen worden voelt voor iedereen wrang aan. De premier noemde het begrijpelijk de moeilijkste beslissing uit zijn loopbaan.

Jullie kennen mij, ik ga graag een pintje drinken in café Den Turk. De Gentse horeca ligt ons allemaal nauw aan het hart. De persoonlijke berichtjes van horeca uitbaters kwamen ook bij mij binnen.

Maar dan zie ik gisteren ook Wim Baillieu van onze Gentse Balls and Glory in een interview voor het nieuws. Zelfs al kreeg hij de moeilijke boodschap, toch rechtte hij zijn rug. Hij begreep de moeilijke beslissing die we hebben genomen.

Laat ons luisteren naar zijn pleidooi: positiviteit en realiteitszin, gecombineerd met Gentse grinta. 

Ik ben geen viroloog, wij allemaal niet. Maar we kunnen wel leren van elkaar. We leren uit andere landen dat een sluiting van restaurants en cafés de curve doen dalen.

Doortastend optreden om erger te voorkomen was nodig. Het is geen vijf voor twaalf, het is kwart na één.

Het vergt moed om te doen wat noodzakelijk is.

Om de ziekenhuizen draaiende te houden.

Om de scholen open te houden.

Om de economie in gang te houden.

Het vergt ook gezond verstand van ons allen,

Gezond verstand ons allen, wij politici. Om ons niet te laten verleiden door politieke spelletjes en zondebokken te zoeken. Ik hoop dat onze gemeenteraad boven de partijgrenzen heen deze boodschap ééndrachtig zal uitdragen.

Onze bevolking heeft eenheid van commando nodig.

En zoals we altijd al gedaan hebben in Gent, laten we niemand in de steek.

Naast de bovenlokale maatregelen om de horecasector te ondersteunen blijft ook dit stadsbestuur pal achter zijn ondernemers staan.

We hebben in het voorjaar alles uit de kast gehaald om iedereen door de crisis te loodsen. Het college heeft haar verantwoordelijkheid genomen. We noemden het toen een stootkussen, naast de bazooka’s die Vlaams en federaal werden opgesteld.

En we gaan dat blijven doen. Door de bestaande maatregelen blijvend te evalueren en nieuwe steunmaatregelen uit te werken. Met een daadkrachtig relanceplan voor de economie.

Ik doe bij deze ook een oproep aan iedereen om de maatregelen na te leven.

Wij moeten het goede voorbeeld geven, uitleggen aan de mensen waarom we een inspanning vragen en perspectief bieden voor de toekomst.

Het worden geen gemakkelijke weken, we zijn sociale dieren en elkaar uit de weg gaan gaat in tegen onze natuur. Maar het kan even niet anders. Samen kunnen we dit aan, samen zullen we hier sterker uitkomen. Tweehonderdvijftigduizend Gentenaars, elf miljoen Belgen. Zij aan zij.

De Gentenaars zijn tegendraads en kritisch en dat moet zo blijven.

Maar laten we dan vooral kritisch zijn tegenover diegenen die ondanks alles hun gevaarlijke goesting blijven doen.

Onze zieke medeburgers verdienen beter. De nabestaanden van overleden coronaslachtoffers verdienen beter. Het personeel in de zorg verdient beter. De horecasector verdient beter.

We hebben met zijn allen de sleutel in handen. Laat ons dan ook de deur krachtig sluiten voor dit verdomde virus.

 Zodat we beter vroeg dan laat terug naar buiten kunnen en niet alleen elkaar maar ook het leven kunnen omarmen.

Ik dank u.